men.ce.la.ka.kan
Verba (kata kerja)
(1) mendatangkan (menimbulkan) celaka; menyebabkan mendapat celaka: perpecahan dan percekcokan itulah yang telah mencelakakan kita;
(2) menjerumuskan ke dalam kesengsaraan hidup: mana ada orang tua hendak mencelakakan anaknya