ber.ku.bu
Verba (kata kerja)
(1) memakai kubu; diperkuat dengan kubu; bertahan dalam kubu: tentara Islam berkubu di bandar Medinah untuk menghindari serangan orang musyrik;
(2) menangkap dengan kubu

ber.ku.bur
Verba (kata kerja)
(1) dimakamkan (tentang mayat); mempunyai kubur: pada masa peperangan banyak orang mati tidak berkubur;
(2) (sudah) mati: orang yang sudah berkubur jangan dibicarakan lagi